Laatste dag Arches en reis naar Bryce Canyon

De tweede en laatste dag Arches Park. We hadden bewust 2 trails nog niet gedaan en deze voor vanochtend ingepland. Vroeg op en daarna weer prachtig wandelen. Omdat de hikes gemiddeld zwaar zijn (moderate) moet je af en toe wat meer klimmen en dalen over onverharde paden. We zijn langs nieuwe bogen gekomen en genoten weer van het prachtige uitzicht erbij. De lucht is zo ontzettend helder en blauw, dat je zonder problemen de maan kunt zien, hoe sterk de zon ook schijnt! Op bepaalde punten van de trails kun je werkelijk 10-tallen kilometers ver weg kijken en geen mens zien. Je voelt je dan gewoon "Remie". En ondanks het feit dat we tijdens het lopen niets mochten achterlaten (bv lege flessen etc.) heeft Gezinus het toch gepresteerd zijn pet uit 2004 achter te laten. Gelukkig had het Visitors Information Center een nieuwe pet van het park, zodat dat leed al weer snel achter ons gelaten kon worden. We hadden voor tijdens het lopen ook een zak met gedroogd fruit meegenomen en dat was ideaal, want de calorien verdampen als sneeuw voor de zon. Nu maar hopen dat het in positieve zin zichtbaar is :-)
O ja, we hebben waarschijnlijk de korste trail van onze vakantie gelopen.. zo ongeveer plusminus, in de buurt van zo'n 50 meter.. jaja, hier hebben we ons dus goed op moeten voorbereiden!

Toen Bram (de Nederlandse stem in onze Tom-tom) de opdracht gegeven ons naar Bryce Canyon te leiden, maar zo halverwege viel het ons al op dat we van de grote weg afgingen en langs steeds kleinere en minder goed begaanbare wegen reden. Op het laatst zij Bram ons in het plaatsje Loa, dat we rechtsaf moesten gaan en wij vertrouwden hem natuurlijk blindelings....
Je raadt het al. We kwamen op een soort Dirt Road terecht die op en neer ging, smal was en steeds slechter werd. Maar we dachten dat Bram ons niet zou voorliegen en gingen (ploeteren is een beter woord) steeds verder "niemandsland" in. We zijn nog een paar keer andere auto's tegengekomen die duidelijk beter waren uitgerust dan die van ons, maar na zo'n 15 km (en 45 minuten later) hebben we de goeie beslissing genomen om Bram voor een keer niet te volgen en de kaarten er maar eens bij te pakken. Het bleek dat Bram de Dirt Road voor een grote goed begaanbare weg had aangezien, hetgeen bij een tankstation waar we even wat drinken haalde nog eens werd bevestigd.

Dus met de kaart bij de hand zijn we eindelijk bij Bryce aangekomen en hebben we meteen een zalmpje met een 'backed potato & sour cream' gesoord. Honger maakt rauwe bonen zoet beweert men wel eens, maar dat kon niet verhullen dat vooral de zalm ons meer aan een stuk slecht vlees deed denken dat aan een superzalige vette zalm die z'n leven lang in een snel stromende rivier heeft geleefd.
Maar eind goed al goed. We waren gearriveerd en gaan ongetwijfeld nog veel mooie dagen tegemoet.

Bram hebben we ondertussen vergeven..